De Gallische sekte. Druïdisme, natuurgeesten. Gallisch druïdisme. Druïdisme, natuurgeesten. Gallisch druïdisme. Het oude druïdisme is inderdaad tot ons gekomen, we merken de aanwezigheid op van zeer officiële druïden tot ten minste de 12e eeuw in Engeland en bestaande gemeenschappen in Frankrijk tot ten minste 1650, in het Arré-gebergte. bijvoorbeeld. Bovendien zijn veel ceremonies, zoals de grote tromenia van Locronan, door de eeuwen heen nooit gedoofd. De theorie van een unieke heropleving waarvan het uitgangspunt alleen te danken is aan het werk van iolo Morgan gaat niet op, ook al moeten we al het werk dat hij heeft geleverd respecteren. Drie religieuze en filosofische grondslagen liggen aan de basis van alle dogmatiek van de Gallische druïdische cultus. "Eer de goden", dat wil zeggen "eer de wereld om je heen". "Wees dapper", "wees niet bang" "Doe nooit kwaad", wat neerkomt op zeggen "respecteer de universaliteit". EER, GEHEEL, RESPECT Cantalon Alle bijeenkomsten werden gehouden in muzikale ritmes om de harmonie tussen de gasten te behouden. Deze post was er om te scheiden wat goddelijk was aan de hemel en wat aards was op de grond. De Galliërs geloofden in het voortbestaan van geest en ziel na de dood en in de opstanding. Om te voorkomen dat de zielen van de overledenen terug zouden komen om hen te achtervolgen, werd de druïde gevraagd om een kantalon op te richten, waar Madera. Het is een stenen of houten pilaar, rond of vierhoekig, gegraveerd met een grafschrift gewijd aan de godin, goden of de overledene. (De mimiek met de menhirs is verontrustend, ze hebben een plat op hun nok die waarschijnlijk ook werd gebruikt om een offer te brengen). Bij deze gelegenheid zongen de druïden de Docni, gedichten en de natuur, bezweringen, om de geesten van iedereen te sussen. Het is bijna zeker dat de kantalons werden opgericht op plaatsen die hiervoor gereserveerd waren, de Médiolanon, heilige grond, en dat ze ook werden gebruikt om de goede genade van de goden te verzoenen, om het leven van mensen te verbeteren. Het lijkt erop dat er een fruitmand of andere op de pilaar is geplaatst. De hoogte van deze kolom is voldoende om zijn nok te laten uitkomen met de hemel, het koninkrijk erboven. Elke Cantalon heeft een kerk en hier vinden de ceremonies plaats. De aanwezigheid van natuurlijk water in de buurt is een voorwaarde voor de gekozen plaats, op een open plek misschien. Detail van het kantalon, het is een mand om aan de sterren te offeren, later vervingen de indringers het door afgoden. Detail van het kantalon, het is een mand om aan de sterren te offeren, later vervingen de indringers het door afgoden. Deze rituele pilaren worden aangeboden aan de filosofische goden van de bovenwereld, terwijl ze in de kelders worden vervangen door een tafel, altijd van één voet, die wordt omringd door beeldjes van goden. Ik concludeerde dat religieuze aanbidding plaatsvond in de wereld beneden, terwijl filosofische aanbidding betrekking had op de sterren. Door mijn tong een beetje te graven vond ik een Gallisch woord dat in verband met de mannelijkheid van de opperhoofden genoeg vorreageert op deze staande stenen: "Bussu". De hunebedden behoren zeker tot het matrixaspect van het vrouwelijke. crypten. Sommige verhogingen werden gegraven om een crypte te bouwen gewijd aan een godheid of een hoge persoonlijkheid van de cultus. Verschillende zijn gevonden begraven onder oude christelijke kerken uit de Gallische periode. Zeker opgedragen aan de goden beneden zoals Maponos. De cultus van de wateren van het licht. Megalithisme. Megalithisme. Het was voor de weerspiegeling van de sterren in het water dat de profetieën de volgende dag werden geschreven of beter gezegd werden uitgevoerd. Druïde is een woord dat afkomstig is van de wortel "ruis", het betekent: de stroom, de haast en de weg (het sap, de kennis van de boom, van de eik in dit geval.) Een goede gewoonte is om 's nachts te zwemmen op een heldere, warme dag. Dus je zult merken dat je tussen de sterren zwemt, je zult ze beter begrijpen door je ermee te mengen. De multi-millennial bassins ("souxtu") die bijvoorbeeld in gele stenen werden gevonden, werden gebruikt om de diepte van de sterrenhemel weer te geven in de weerspiegeling van water, een essentieel element bij uitstek. Licht en water, niet vergeten. druïdisme. druïdisme. Een gezicht op een vaas met daarin zijn ziel, het water en het levenslicht. Hetzelfde vinden we gegraveerd op een steen in Spanje. Er zijn normaal gesproken 4 gezichten rond de rand van de vaas, geboorte, jeugd, volwassenheid en dood. Ik vond ook een waterspiraal met 4 voetstappen, of 4 stadia van vooruitgang op een -5000 jaar oude vaas. Het is gedateerd, zie het blad "Aesus". Druïde Druïde Vis. De nerf van het hout bevat alles, je moet het alleen laten verschijnen. Populier wortel vis. De nerf van het hout bevat alles, je moet het alleen laten verschijnen. Populier wortel vis. In de spirituele oceanen, de lucht, bewegen veel mythische wezens, waaronder de vissen (onder andere), sirhialon gewijd aan de krachten van Esus. Je vindt de pagina in de druidotheek. offers. Afgoderij in menselijke vorm is een gruwel voor de Druïden, de afgoden werden vernietigd omdat ze van mening waren dat als het goddelijke licht alle levende individuen bewoont, in de wereld beneden, zij zelf slechts de vergaarbakken zijn. van deze wereld, zullen nooit echt goden zijn, afgoden zijn alleen dood omscharnieren, het licht van goddelijk bewustzijn heeft hen nooit bewoond. Ze kunnen tovenaars worden volgens hun gebruik, in de Gallische tijd werden de magiërs als halfgoden beschouwd. Het is vanwege deze manier van kijken naar de goddelijke wereld dat de druïden systematisch vijanden maakten in de wereld van oude obscurantistische Europese overtuigingen. En deze religieuze vijanden namen goede wraak door de druïdische praktijken te denigreren in een opofferingslicht dat dezelfde oude auteurs aanbaden. Dit zijn twee opvattingen over de goddelijkheid die het niet met elkaar eens konden worden en dit is de oorzaak van zoveel leugens. De fabel die een rieten mannequin beschrijft die honderden mensen bevat, is een verder bewijs dat sommige van deze historici vooral gezworen vijanden van de druïden waren. Het maken van dit soort paspop is fysiek onmogelijk. Aan de andere kant ben ik bereid het feit te accepteren dat dit verhaal ongetwijfeld voortkwam uit de verhalen van de Gallische mythologie, misschien die van een oude Gargantua, die de druïden zouden hebben uitgevonden om andere machtige naties in die tijd bang te maken, machtig maar met een volkomen obscurantistische manier van denken. Deze paspop vind je vandaag de dag nog steeds in de velden, veel bescheidener door zijn grootte, in de vorm van een vogelverschrikker. Natuurlijk worden er tegenwoordig geen mensenoffers gebracht. Dit gebruik heeft een systematisch verband met het verwerven van politieke en militaire macht in Europa. Overal in Europa offerden mensen hun voormalige gevallen potentaten. Zo elimineren ze hun rivalen. De Galliërs gebruikten het, zoals alle oude volkeren, maar uiteraard op zeer kleine schaal omdat de massagraven meestal dierlijke botten bevatten, niet zoals de Romeinen of de christenen. De cultus van Esus wordt in bepaalde geschriften weerspiegeld door het offer van een man, vastgebonden in een boom, in de positie van het sterrenbeeld de adelaar, het mortuarium, de Gallische cultus had hem in het begin niet zo geofferd. . De druïden verzetten zich tegen mensenoffers, de motor van de filosofie is het humanisme, maar het was toegestaan voor iemand om hun leven te offeren in ruil voor voordelen voor hun stammen, het is niet zeker, we hebben daar geen direct bewijs van. In feite is het bekend dat de oude auteurs die offers onder de Galliërs beschrijven, zelf dit soort praktijken waarderen of zelfs voor politiek betrokken bedrieglijke wezens. Dat is nu allemaal voorbij. Er zijn waarschijnlijk nooit algemene offerrituelen geweest die rechtstreeks voortkwamen uit de wensen van de religieuzen en nog minder van de druïden. Alle beelden die de laatste tijd zijn geschilderd en die druïdische offers beschrijven, komen voort uit de fantasieën van gestoorde mensen die een beetje intenser dan normaal wilden leven. Het beste idee van mensenoffers is degene die we vandaag dragen, om ons leven op te offeren in dienst van een zaak, terwijl we in leven blijven en waarom niet, gelukkig. Het gehoorzaamheidsvermogen van onze Galliërs was duidelijk en in ieder geval zeer hoog. NB: de stenen smeltkroezen die werden ontdekt werden absoluut niet gebruikt voor offers, dat is katholieke roddels, in werkelijkheid werden ze gebruikt om het water op te vangen waarin we de diepte van de sterren konden zien (wat onmogelijk is in het bloed). Waarzeggers. De oude geschriften vertellen over het feit dat de druïden een reeks houten stokken op het bewegende water gooiden en de astrologische tekens interpreteerden die willekeurig werden gevormd, wanneer de stokken samenvoegden ... het verschijnen van een of andere vorm van sirhialons gaf de indicatie van een precies idee. "Wie kan de tekens interpreteren" Dit zijn natuurlijk symbolen in relatie tot de sterren omdat de tijdperken en dierlijke geslachten overeenkomen met de Gallische perioden. Om precies te zijn naar de hoogten van de spirituele boom en naar de hemelse oceanen. Veel Sirhialons met Griekse namen komen overeen met hun Gallische alter ego's. Een andere vorm van waarzeggerij wordt belichaamd in de zogenaamde "haas"-ceremonie. De druïde-waarzegger liet een haas los om te weten of de voortekenen goed of slecht waren. Hij leidde dit af uit de richting die het dier nam ten opzichte van de stand van de zon en de 4 landkappen. We vonden een gebeeldhouwd bas-reliëf met een druïde met een torc die de heilige haas vasthoudt. Daarnaast gebruikte Bodicea de Britse druïde de haas ook voor haar profetieën. Kernos (waar Cernos, uit Kern). De kernos zijn speciale plaatsen die bestaan uit een hunebed bedekt met stenen die in een cirkel zijn gerangschikt. Om ze te gebruiken, moet je een dutje doen in de cirkel en drinken uit de nabijgelegen bron. Dit is waar voorspellende dromen verschijnen. Deze plaats die als heidens is aangemerkt, mag geen afwijzing of angsten oproepen die worden veroorzaakt door obscurantisme, het is in feite een plaats van vrede. Magie. Druïden hebben ook de bijnaam: "die van de magie beneden" (van de wereld beneden). Deze wereld is die van het binnenste van de berg, de wereld van het denken. "De Gallische wereld is een wereld die volledig gewijd is aan magie". De grote magische kathedraal van de jonge boompjes is iedereen Gallisch, het bos van de goden dat ook de steden en dorpen omringde, magie was overal. De Chamalières-tablet. De Equites zijn Gallische ridders. Ik vertaalde de tablet van Chamalières en verrassing, het heeft betrekking opHet is een betovering waardoor de Equites konden winnen. Het is geschreven door een druïde. "Onze wens is om het bos te bereiken waar de goden verblijven (het bos is de gedachte van de goden), De zoon van de beer (bosstam) heeft een goede toekomst, Wijzelf zijn de magie van de wereld beneden, De wolf ( Tanaris) houdt onze grens voor altijd, Om het lijden van buitenlanders te wreken, overwonnen de ruiters met gemak, We hebben grote verliezen volledig toegebracht, Dit moment schijnt nog steeds met de kracht van de eed (gebed), Een uniek lot ontvouwde zich snel, Onze eerste kwaliteit herstelde de toegebrachte ontrouw, We hebben gezien dat de uiterste limiet die volgens het ritueel is besteld, wordt verruimd ("onson" betekent "door wat we hebben gedaan) Het zal (de tegengestelde eed) worden verteerd, volledig verteerd, volledig verteerd en verteerd. De druïden waren daarom tovenaars afkomstig uit de magie van de wereld beneden maar ook die van de middenwereld en natuurlijk die van de wereld boven. Als de druïden agressie daarentegen verafschuwen, aarzelen ze niet om op te treden ter verdediging van hun stam. Ik zie een parallel met de beheersing van de energieën die, wanneer ze slecht worden beheerst, kunnen worden geconsumeerd, de druïde dan zijn eedkracht verliest en degene die "wint" de energieën consumeert, waardoor ze de zijne worden. Lug is de god die deze magie bezit, maar het moet duidelijk zijn dat hij 3 landen heeft, het ene beneden waar de magie verteert en verduistert, het medium waar het normaal in evenwicht is, niet-werkend, en de wereld erboven, waar de magie wordt verteerd, daar is het lichtgevend. Iets heel belangrijks schijnt ook door in deze tekst, de goden bewonen een bos, en ik wed dat ze daar verschijnen in de vorm van bomen, meerjarige bomen of zelfs meer, multi-millennia, ik zeg dat, want als de goden vertegenwoordigd door dieren in dit bos, zou dit ongetwijfeld zijn opgehelderd. Bovendien spreekt Lucain van een bos waar de goden worden uitgehouwen in bomen (zoals de korigénatos), een bos waar de mensen niet het recht hadden om te gaan. Hij noemt offers aan deze bomen, maar de auteur is nooit in dit bos geweest en kon daarom niet direct getuigen omdat het, net als iedereen, verboden was door de druïden. Elke kunstcriticus zal ontdekken dat de kunstenaar in deze tekst een surrealistische pose aanneemt, hij beschrijft de werkelijkheid niet. In feite schrijft hij dat alleen de priester naar dit bos ging en het is algemeen bekend dat de druïden zich niet rechtstreeks met religieuze zaken bezighielden. Hij misbruikte zijn talenten grotendeels om de Gallische religie te denigreren bij deze gelegenheid, hij was politiek Romeins, dus het is een getuigenis voor de vervolging die op een fonds van waarheid berust om een enorme leugen door te geven in de tijd dat de Gallische religie ontstond. verboden. Ik kan zeggen dat deze bomen op een rots stonden en dat er vlakbij een bron een beekje was. Gavrinis en Labeaume zijn misschien plaatsen waar ze ooit groeiden. Mijn ervaring als kunstenaar stelt me ook in staat om te bevestigen dat men een levende boom kan beeldhouwen en tegelijkertijd in leven kan houden, en dat het resultaat de primaire deugden oproept van het druïdisme en zijn godheden die in een relatieve eeuwigheid worden gehandhaafd met betrekking tot de menselijke levensduur. Het resultaat is helder met menselijke expressiviteit. Dit deel van de cyclus is van de druïden, dokters en tovenaars. Dezezelfde boom, eenmaal dood, transformeert zichzelf in de corruptie van het hout in een werk met een kwade stank, dat dan behoort tot zwarte priesterschappen waarvan ik vermoed dat ze pre-vrijmetselaars zijn. De Romeinen verwarden opzettelijk de twee delen, vitaal en mortuarium, en drongen aan op de verschrikking van deze dode bomen, om het druïdisme te denigreren. Een voorbeeld van deze mortuariumbomen is te vinden in het schip van katholieke kerken. Vis. Vis. Lucain was een schrijver, een kunstenaar die zelfmoord pleegde op 25-jarige leeftijd, geboren als Romein, hij reisde naar de veroverde Gallische landen. Het was Nero die hem beval zelfmoord te plegen omdat hij (wederom) onenigheid had gezaaid door zich met politiek bezig te houden. (Zodra Gallië was veroverd, raakte het Romeinse rijk in verval, ongetwijfeld door pech of een politieke onevenwichtigheid van de machten van het oude Europa.) Begrafenissen. De opgravingen getuigen van een ware mortuariumcultus. Vaak bevatten graven mensen vermengd met dierlijke resten. We kunnen er met recht van uitgaan dat de menselijke ziel tijdens het passeren van de dood een dierlijk lichaam integreert. Dit betekent dat de heilige dieren werden beschouwd als de vergaarbak van de ziel van de voorouders vóór een nieuwe geboorte, om te worden gereïncarneerd in de lichamen van mannen of vrouwen. De ziel zou niet sterven, het werd vervoerd in dierlijke lichamen, dit verklaart het Gallische geloof goed (het is waar dat dieren menselijke karakters hebben en vice versa). Dit maakt het mogelijk om de constructie van de Gallische namen te begrijpen die een karakter of een dierlijkheid aanduiden. De Dusios, zijn verloren zielen die hun opvangdier niet hebben gevonden, vanaf dat moment komen ze terug om de levenden te achtervolgen. "Aîdusios" betekent "degene die niet vooruitgaat" of "degene die terugkeert". De overledenen werden begraven in priesterlijke posities, op het oosten gericht, naar het licht van een nieuwe dageraad waar, in het geval van crematies, talglampen systematisch de as van de overledene vergezelden om zijn weg te verlichten op een nieuwe weg, nieuw leven, de opstanding. (Ik concludeerde dat de gebeden werden verricht door naar het oosten te draaien) Het vond plaats in drie fasen die toebehoorden aan de grote moedergodin Morigana. De eerste was de dood en het verleden voltrokken (Mori). De tweede was de herinnering aan de doden (Riga), door middel van een ritus. De derde was die van de wever die de vlecht van nieuw leven en opstanding (Ana) aan het voorbereiden was. Ik denk dat het volgens een nauwkeurig diagram is gebeurd, het lichaam wordt begraven of verbrand, het lost op en brengt zijn materiaal naar een boom die hierboven is geplant (de geest wordt in de boom gereïncarneerd), deze boom brengt voedsel naar een ander dier of menselijk leven is de laatste reïncarnatie). Nb: dachten de Galliërs dat bomen hun eigen voorouders waren? Nb2: de druïden werden gecremeerd met hun lier. Nb3: er is sprake van crematies direct op de plaats van aanbidding, niet zoals tegenwoordig. De bruiloft. Het lijkt erop dat de godheden van het huwelijk Sucellus en Nantosuelta waren op het vleselijke vlak, Teutates op het spirituele vlak. Zie de speciale pagina. De datum van de bruiloft wordt bepaald door de druïde, aangezien alle momenten een goed voorteken nodig hebben. In het geval van een slecht voorteken, kan het enkele uren of meerdere dagen worden uitgesteld. "Als je dag slecht begint, trouw dan 's avonds" De bruiden dragen de symbolen van het paar erop. De kleding zit los. De vrouw draagt een karaf of een kruik die moederwater voorstellen, evenals een beurs met munten of zaden die de bruidsschat en de rol van financieel manager van het huishouden voorstellen. De man draagt een kleine pot die bloedverwantschap voorstelt, de sem, evenals een hamerachtig werktuig, een massa of iets anders dat het werk van mannelijke kracht vertegenwoordigt. Natuurlijk is het vandaag folklore, maar het kan geen kwaad. De krijgers. Ik heb het al over aandelen op andere pagina's van deze site. Ik zal hier toevoegen dat de graven met de tanks die zijn gevonden, de cultus van gevechten en vooruitgang vertegenwoordigen, zelfs na de fysieke dood. Het is de strijdwagen van de tijd die, geleid door de heilige paarden, de oude stamhoofden en soms hun krijgers door de wereld van de doden voert in een eindeloze strijd naar het licht. Als bepaalde religies spreken van het paradijs of van harems die aan de helden zijn toevertrouwd, onder de Gallische krijgers de voortdurende strijd, dan verschijnen met name de ruiters deze continuïteit op de oude munten. Altijd is het heilige paard aanwezig en deze geesten zetten hun verschrikkelijke koers voort. We kunnen erop rekenen dat deze oneindigheidsjagers zelfs na hun fysieke dood terugkwamen om hun voormalige vijanden te "irriteren". De stenen berg. De zee-egel van de druïden. De stenen tafels, de hunebedden, waren allemaal bedekt met een stenen tumulus. (Ze werden dus niet gebruikt voor offers), we hebben heel weinig overblijfselen gevonden in deze hunebedden, dus we kunnen ook niet zeggen dat het heilige begrafenissen waren. Wat ik denk is vrij eenvoudig, alle openingen van deze tempels zijn gedraaid naar een holte waar het water stroomt, het is een facet van de aanbidding van het water. De priesters gingen deze berg binnen om goddelijke inspiratie te vinden, om te communiceren met de andere wereld, om nieuwe reflecties terug te brengen. Deze cirkelvormige grafheuvels hebben iets gemeen met de tijdcycli. En de meeste bevatten resten van kleine zeeschelpen en kettingen waar ook zeefossielen in zitten. Alles wat in relatie staat tot de hemelse oceanen die de herinnering bevatten aan wat was en die het bewaren. Ik leid af dat de beroemde fossiele zee-egel van de druïden afkomstig is van deze plaatsen waar ze de vijf fundamentele waarden van het druïdisme hebben geleerd, de vijfpuntige ster die van nature op het fossiel is getekend. De vijf fundamenten van het druïdisme zouden kunnen zijn: -puur -verlicht -subtiel -stevig -proportioneel Waar meer filosofisch: -verlangen -geluk -vrijheid -rechtvaardigheid -respect Normaal gesproken hadden deze vijf woorden in het Gallisch vijf letters met elkaar in verband, vijf letters die de naam van iets vergoddelijkt. (Ook dat had ik niet moeten zeggen). Laat me raden .... de zonen van de beer hadden voor grote goddelijkheid ... ARTOS, dat wil zeggen de grote mythische koning van de Galliërs, Teutates op aarde, kernunos in de hemel? Eens kijken: Atîr: Vader Rex: Koning Touta: stam. Baan: Erfgenaam Sîlo: nageslacht ARTOS, de koning, vader van de stam wiens nageslacht we erven. Het werkt en het kan geen toeval zijn. Probeer je eigen naam te vertalen en je zult een verrassing hebben. Er moet ook worden opgemerkt dat de schelp van deze zee-egel, wanneer deze niet is gefossiliseerd, een constellatie van kleine sterren op zijn koepel vertoont, daar tussen de plaatsen waar de beschermende pieken waren geplaatst. De gelijkenis van het dier met bepaalde gekroonde, doornige koppen uit Europa is niet toevallig, het is de kroon van de nachtelijke hemel, de koepel van de tijd. NB: de tekening van deze zee-egel, je vindt hem in de opstelling van de stonehenge-stenen (vijf punten een opening_vijf deuren een opening). Nu weten we waarom het fossiel zo heilig was voor de Druïden, het verbond henrechtstreeks naar het spirituele centrum. Als aanvullend bewijs zou ik het verband willen leggen tussen de eeuwigheid van de fossiele zee-egel en de 30 jaar van de Gallische kalender van Coligny die in de steencirkel te vinden is. De hunebedden? Gezien de veelvoud van deze "bergen" denk ik dat elke officiant uit de pre-Gallische oudheid een officiële had, net als de druïdische lieren, ze werden slechts voor één persoon gebruikt. Een ander ding, het lijkt erop dat de zee-egel in het midden van het terrein werd afgezet, zoals het spirituele centrum ter gelegenheid van bezweringsceremonies, zo lijkt het ... De gemiddelde leeftijd van de hunebedden is -3000 jaar, later veranderde een evolutie van de cultus deze grafheuvels in koninklijke graven, maar het binnenframe was op dit punt grotendeels in hout gebouwd, meer in grote platen stenen. In Noord-Spanje zijn deze hunebedden met elkaar verbonden door oude wegen, als een processiepad. Het uiteindelijke doel van deze paden is te vinden in grote neolithische gebedshuizen, aan de oceaan. Zelfs vandaag vinden er nog steeds Payenne-ceremonies plaats, die de slang van het licht (de Melkweg) worden genoemd, 4000 jaar processies. We zijn er nu zeker van dat ze niet werden gebruikt voor mensenoffers, maar gerelateerd waren aan sterrenaanbidding en het idee van een spirituele reis. (Zie kaart, steen der wijzen) Net als op het plateau van Labeaume groeien geneeskrachtige planten precies en in overvloed op deze plaatsen, en de aanwezigheid van genezers wordt sinds de Gallische oudheid bevestigd. Vrouwelijke artsen die door de christelijke inquisitie werden opgejaagd en bij honderden werden verbrand. De dolmens behoorden tot een zogenaamde matrix, genezende vrouwelijke cultus, die de divergentie van het pad belichaamde, hun namen waren ongetwijfeld: "Gabalos", de vrouwelijke vorken van genezing. Een andere directe relatie met de sulévias, godinnen van de wegen. Nb: hunebedden werden inderdaad tot zeer laat gebruikt in de druïdische cultus. De naam van de godheid die wordt aanbeden op het oude pad van de hunebedden is bewaard gebleven in het Iberische geheugen, het is "Mori", Mary. Het is niet ver om te denken dat deze stenen tafels waren gewijd aan de eerste cultus van opstanding en wonderbaarlijke genezing. Die van een moedergodin. Mori, de zee, naar het zuiden Ana, water, op de Ierse en Engelse eilanden Waar nemetunia, de hemelse oceaan, verder naar het oosten. Nog steeds hetzelfde spoor van Atlantis. Een andere aanwijzing die de dolmens in verband brengt met een maritieme vrouwelijke cultus is de stijl en finesse van de kleine schelpkettingen die op de plaatsen worden gevonden. In de Gallische tijd fungeerden de druïden in ondergrondse gangen die plaatsen zijn die de wereld beneden vertegenwoordigen, zoals de oude hunebedden. Het is het binnenste van de berg, de wereld beneden en de nacht van de druïden. Het spirituele centrum. Ook hier hebben we bewijs dat moderne druïden veel van de oude rituelen hebben behouden. Ze gebruiken nog steeds iets vergelijkbaars, gemaakt van bloemblaadjes, mossen en andere kleurrijke natuurlijke elementen. Het spirituele centrum is een ontwerp dat is samengesteld uit verschillende kleuren, in het midden wordt de zee-egel achtergelaten tijdens de ceremonies. Van wat ik kon vinden over de archeologische elementen, is het als volgt samengesteld: drie cirkels die in drie verschillende kleuren in elkaar zijn gerangschikt. Het geheel is in het midden van een vierkant geplaatst en aan elke buitenrand van dit vierkant zijn drie zwarte driehoeken aangebracht, wat in totaal twaalf maakt. gebeden. Er waren ten minste twee soorten gebeden, de Docni, gedichten die de leerstellingen van dogma's uiteenzetten, en de Litana die litanieën zijn, repetitieve liederen ter ere van een godheid of tot de ondergang van een godheid (de Larzac-tablet). Ik zou je zeker op een dag elementen en effecten geven van teksten die specifiek zijn voor het oude druïdisme. Ze werden uitgevoerd door naar het oosten te draaien, richting een nieuwe dageraad. Deze Gallische cultus is erg gemodelleerd naar tijdelijkheid, het is zelfs zijn oeras, dus ik denk dat de gebedshuizen constant (dag en nacht) werden bezocht, in een eeuwigdurende beweging. Gezien de opstelling van de gevonden heiligdommen, kan ik zeggen dat de Vergadering in een cirkel rond een heilig centrum was opgesteld. Dit is nog steeds het geval voor het moderne druïdisme, dat duidelijk sporen van zijn oude verleden heeft bewaard. Zingen is het geprefereerde middel om onze spiritualiteit uit te drukken. Met de studie van Sucellus en Nantosuelta leerde ik dat het paar een bepaalde muziek speelde, gemaakt van sensualiteit, er zijn veel kansen dat elk van de 12 belangrijkste goden werd vertegenwoordigd door een bepaalde muziek. En ik denk dat ik het ritme weet te vinden, denk aan de ritmes van het water door de seizoenen en de maanden heen.... Datering van de oudste monumenten: rond de 6000 jaar. Eerste rotstekening met afbeelding van Kernunos met een hoorn en een slang: -10.000 jaar oud, in een gebied dat overeenkomt met de oude Ligurische stammen. (Dat zijn er vandaag 12.000). Dus gezien de relatie met de cultus van de wateren en enkele gevonden overblijfselen, ben ik geneigd te zeggen: ........... 10.000 jaar geschiedenis. De oudste religie ter wereld, het tijdperk van de menselijke beschaving van de oudste beoefenaars. Je wordt er duizelig van. Een van de ontdekkingen waardoor ik dit kan zeggen, is de aanwezigheid van herten "geweien" begraven inde sloot die Stonehenge omringt, die doet denken aan de cultus van Adamos (Lug op aarde) en twee grote schedels van Oeros (Donn de stier) gerangschikt aan het begin en aan het einde van de cirkel (reuzencyclus die een "TORC" voorstelt). Dit arrangement staat op de in Denemarken gevonden vaas. De hertengod op de vaas is Lug (en het hert: Adamos), zoon van Kernunos die de hoorns van de spirituele boom draagt. De stier staat aan het begin en einde van het verhaal dat Lugus vertelt terwijl hij de slang vasthoudt. Dit alles komt altijd neer op het begrijpen van de heilige kalender die is overgeschreven in het boek met openbaringen. 10.000 jaar geschiedenis. Mortuarium draagtijd. (Mori) Silimilar Christian met Maria-beelden ter ondersteuning van de dode zoon. Mortuarium draagtijd. (Mori) Silimilar Christian met Maria-beelden ter ondersteuning van de dode zoon. Gallische dierenriem. U vindt op deze site de beschrijving van de steen der wijzen waaruit alle dierenriemtekens zijn afgeleid, in alle culturen over de hele wereld (12 apostelen, 12 dierenriemtekens, 12 engelen, 12 heilige dieren van het shintoïsme ... enz ... zelfs de oude piramidale culturen van Amerika hebben deze 12 godgeleerden ingeschreven in hun heilige symbolen van 21. De Gallische dierenriem is geen uitzondering op de regel en is zelfs nog succesvoller, een bewijs dat het degene is waar de anderen vandaan komen, maar uiteraard, naast de 12 dierenriemmaanden, 24 principes van antagonistische diersoorten zijn ook vertegenwoordigd (elk twee weken) die allemaal een bardische, artistieke uitdrukking vertegenwoordigen (stilte of expressiviteit, vergeetachtigheid of herinnering ... enz.) Dit is de reden waarom veel dieren worden vertegenwoordigd in de Gallische eredienst, 32 of 33. Algemeen schema. Volgens de meeste druïden is kernunos het mannelijke zonneprincipe, de zon. Lugus is zijn zoon die het daglicht vertegenwoordigt. Donn is zijn tweede zoon, dichter bij Nemetona zijn moeder, hij vertegenwoordigt heeft een hekel aan de duisternis van wat niet fysiek is, de wereld van gedachten. Hieraan moet het vrouwelijke principe worden toegevoegd, waar Nemetunia de grote moedergodin van de nacht en de hemelse oceanen is, Étunia de volle maan haar dochter is die de weerkaatsing van het licht in de nacht vertegenwoordigt, de tweede dochter die ongetwijfeld Morgana is, vertegenwoordigt de zwarte maan, of totale duisternis. Het draaiende kruis. Het kruis dat jullie allemaal kennen is ook overal aanwezig als symbool van het oude Druïdisme. Het definieert de 4 seizoenen van de kalender op hetzelfde moment als de 4 fasen van het leven van een Galliër. De Kelten vertegenwoordigen het omringd door een cirkel en ze doen het goed omdat het een cyclus laat zien die draait. Het is een kruis dat onophoudelijk draait, voor de eeuwigheid. Op de Gallische munten wordt altijd een leunend gevonden, om een beweging af te drukken. De 4 takken van dit Gallische kruis zijn gelijk, geen enkel onderdeel is verankerd in de grond. Normaal gesproken zouden het de twee equinoxen en de twee zonnewendes moeten zijn die elkaar kruisen in het wiel van het jaar. De swastika is een heel oud symbool van het druïdisme, het toont dit roterende kruis als de vier hoeven van het paard die de tijd in ritme markeren. * Nb: Ik denk dat de staande stenen van Carnac votiefstenen zijn, ze werden daar geplant als een teken van doorgang op dit land door degenen die op bedevaart kwamen, net voordat ze naar het heiligdom van het eiland Gavrinis gingen. Offers aan de goden. De beschuldigingen over mensenoffers zijn meestal ongegrond. De soldaten zelf namen in die tijd hun toevlucht tot het offeren van wijn voor de goden beneden, hartstochtelijk. Er zijn ook dierenbotten gevonden, maar in een beperkt aantal en dit komt niet overal overeen met de afmetingen van de betreffende gebedshuizen. Aan de andere kant werden op deze plaatsen enorme kruiken wijn gestript. Waarvan de capaciteit overeenkwam met ondergrondse tanks, van de wereld beneden. Diviciacos zou stierenoffers hebben beoefend, maar ook daar was het niet representatief voor de gedachte van de Gallische druïden. Hij was een cultureel buitenstaander. Hij stond in contact met het opofferende messianisme. In sommige betere specifieke vinden we kuilen gevuld met dierlijke botten, maar werden ze niet gebruikt als voedsel voor de liturgische feesten die de clans samenbrachten? Wat betreft mensenoffers en gezien de leugens die door de messianisten zijn verteld, is er nauwelijks bewijs. Paarden werden gedood om hun meester in het hiernamaals te vergezellen, om hem de kracht te geven om vooruit te komen. Het was geen offer, maar een mortuariumrite. Er werd een omheining gevonden met mannen gedood en vastgebonden aan externe palen als waarschuwing. Het waren ook geen opofferingen. Als iemand foto's heeft uit die tijd, laat hem die dan laten zien. Mensen die zich houden aan wilde offers zijn gewoon slecht opgeleide idioten en psychiatrische gevallen. En heb nooit deel uitgemaakt van het druïdische milieu, religieus of niet, het is onmogelijk. In onze moderne tijd brengen de druïden ook offers, aan de hemel door hun psalmen, en aan de wereld beneden door bloemen begraven in gaten waar hol in de rots, het is nogal een goede geest.