ESUS Galijski (Aésus) LE GAULOIS JEST MITEM ZAŁOŻYCIELSKIM, KTÓRY STWORZY MIT Z RELIGII CHRZEŚCIJAŃSKIEJ. To właśnie z Galii mit Jezusa Chrystusa (IESUS) wywodzi się, poprzez pradawny kult boga AESUSA, bóstwo odrodzenia z krwi i strażnika życia duchowego po śmierci. Oto kilka argumentów: Najpierw musimy zrozumieć, że w kulcie chrześcijańskim jest 12 apostołów, podobnie jak 12 bogów Olimpu, 12 znaków znanych w wielu innych religiach. To kult liczony na tych samych podstawach, co inne. Ci ludzie nigdy tak naprawdę nie istnieli. Jest to symboliczny układ wykorzystujący święte liczby. Nadal występuje w Chinach z ich zodiakiem lub europejskimi znakami astrologicznymi. Wszystkie te kulty mają te same kalkulacje. To jest nienormalne. I jest to kontynuacja w czasie, niektóre z tych przekonań zastąpiły inne. * Galilea była częścią Palestyny założonej przez Filistynów. Galileo oznacza „koło” w związku z kręgami z megalitycznych kamieni bez wątpienia. * Obol to termin używany przez kapłanów, jest to nazwa waluty galijskiej. Chrześcijaństwo narodziło się w Galii na długo przed innymi częściami świata. * W starożytnym języku galijskim to imię „Esus” (Esox), łosoś, oznaczało „dar życia”, przedsięwzięcie czegoś. Uwaga: esox, exsos oznacza w języku starobrytyjskim: „siekierę”. To kult, który ma swoje źródło w dyspozycji zodiaku. Ryba znajduje się na dziewięć miesięcy przed przesileniem zimowym, ciążą, której kulminacją jest pierwszy dzień wschodu słońca w cyklu rocznym, jest to zatem kult ciąży (pogrzeb?), potem odrodzenia-zmartwychwstania słońca. * W języku galijskim „Iassu” oznacza podróż, zawsze w sensie przedsiębiorczości, chrześcijańskie „iesus” oznacza „drogę”. Esus słupa morskiego jest łucznikiem, który rzuca światło. * Według niektórych badaczy Galilejczyk należałby do plemienia pochodzenia galijskiego, to znaczy, że ludzie, którzy od lat mówią, że postać Jezusa była galijska, mają niewątpliwie rację w nawiasach. Proste badanie porównawcze języka powinno być w stanie to udowodnić lub unieważnić. * duchowieństwo w IV wieku postanowiło ustalić datę narodzin Jezusa na 25 grudnia, przeszczepiając je na pogańskie święto. * Ryba była znakiem rozpoznania pierwszych Chrześcijan, poza tym jest też zwierzęciem, które symbolizuje odrodzenie w wodach czasów boga Salmona, Esusa wśród Galów (esos). * Ceremonia chrztu, czyli oczyszczenia i odrodzenia, również pochodzi z kultu wód obecnych w Galii. * Powiedzenie, że pierwsi chrześcijanie schronili się w rzymskich katakumbach, jest już nonsensem, nigdy nie słyszałem, żeby mysz schroniła się w brzuchu kota. * Same ścieżki do Composteli zastąpiły stare ścieżki procesji starożytnych obrzędów skoncentrowanych na uzdrawianiu i pozycji gwiazd. Zostało to udowodnione. Muszla przegrzebków jest niewątpliwie reminiscencją dawnej wiary w niebiańskie oceany. * Byk galijski, Donnotarvos, jest nadal reprezentowany w kościołach chrześcijańskich i poza nimi, byk, który od początku symbolizuje genetyczną szlachetność ras. Jest to na końcu czasów strażnik życia po śmierci, odrodzenia przez synostwo przez krew, którego mocą stał się Esus po ścięciu drzewa życia wiecznego, aby stało się jego domem. Wydaje się mimochodem, że postać jest destrukcyjna dla starej religii. Wieczność obiecana przez chrześcijańskiego boga jest również paralelą z galijskim kultem wiecznych wód czasu. * Kreacjonistyczny i doczesny bóg światła, Lug, jest również częścią wierzeń chrześcijańskich poprzez Lucyfera, anioła światła, który spłodził: czas na ziemi. To czas stworzenia świata. * Kantalon Galijski to filar, nad którym umieszczony jest kosz owoców ofiarowany gwiazdom, jest to miejsce pieśni rytualnych. Katolicy zachowali filar, ale zainstalowali na nim krzyż. Nadal często można je spotkać na skrzyżowaniach dróg, jeszcze na początku ubiegłego wieku były używane jako miejsce kultu, w którym słychać było pieśni. Dziś wiemy, że większość kościołów chrześcijańskich została zbudowana właśnie w miejscach należących do kultu druidów. Pod nawą kościoła „Notre Dame” znaleziono filar żeglarski, żeglarze byli żeglarzami, Esus, bóg z siekierą, jest więc stolarzem. * Ale jedna rzecz szczególnie dowodzi synostwa druidyzmu od chrześcijaństwa, są to słowa wypowiedziane przez syna Bożego. Przykład: „nie umrzesz, bo będziesz żyć wiecznie we mnie”. Esus jest rzeczywiście bogiem, który uosabia wieczny czas (kernunos), w którym odrodzenie duchowości umożliwia nieśmiertelność. * Pozycja Jezusa Chrystusa podczas jego ofiary i jego korona cierniowa pod wieloma względami przypomina boga drzewa Kernunosa. Galijski bóg czasu. Ale najbardziej uderzające podobieństwo dotyczy tak zwanej ofiary składanej podczas ceremonii poświęconych bogu Esusowi. * Na wystawianym obecnie w Danii wazonie galijskim widzimy kobietę(mori, śmierć, co oznacza również morze, gdzie wszystkie wody się kończą i zaczynają, jest jednym z przejawów kultu wód czasu, druidyzmu), który trzyma w ramionach martwego człowieka. Jest dokładnie ten sam obraz, ta sama pozycja kobiety wśród chrześcijan, którzy nazywają ją Maryją, matką. * Prawidłowa interpretacja księgi objawień ostatecznie was przekona, religia chrześcijańska narodziła się 2000 lat temu z popiołów kultu galijskiego, tam przeniosła większość swojego dogmatu. Starożytny autor dość dobrze opisuje kult boga Esusa, podczas ceremonii ukazany jest na drzewie zakrwawione zwłoki, dokładnie takie same praktyki, jakie reprezentuje umierający Chrystus. Święte narodziny w śmierci człowieka. Co więcej, ta troska o nieśmiertelność człowieka należy w pełni do ludów galijskich, dla nich śmierć duszy nie istnieje, to po prostu inna droga między innymi na drogach. czas, tak naprawdę nie umieramy, odciskamy inną historię-ścieżkę, która prowadzi do innego, gdzie indziej, aby odrodzić się w tej samej duchowości plemiennej, to wszystko. * Podejmując wątek greckiej legendy, Zeus jest synem Chronosa, więc jednocześnie Esus byłby synem Kernunosa, a Iesus – doczesnego Boga opisanego w księdze objawień. Odbicie jest bardzo kartezjańskie, te prawdopodobieństwa są bardzo trwałe. * Na tej galijskiej monecie przed chrześcijaństwem krzyż. Każdy koniec oznacza narodziny, młodość, ludzkie życie i śmierć. Jedna z nich jest posadzona w chrześcijańskich miejscach kultu. Na tej galijskiej monecie przed chrześcijaństwem krzyż. Każdy koniec oznacza narodziny, młodość, ludzkie życie i śmierć. Jedna z nich jest posadzona w chrześcijańskich miejscach kultu. Istnieją dziesiątki znaków synostwa dwóch religii, które stały się wrogami. Jedna z tych paraleli polega na określeniu „owiec” chrześcijańskich stad, należy wiedzieć, że baran (męski przywódca stada) jest jednym ze świętych zwierząt galijskich, to właśnie on użycza swoich rogów kreacjonistyczny wąż, który rodzi historię. Snake należący również do wierzeń chrześcijańskich ............... Kościół rzymski prześladował w szczególności druidów obraźliwie oskarżanych o składanie ofiar, co spowodowało kilka milionów zgonów od początku swojego istnienia, kłamstwo i chrześcijańską przemoc kontrast z jego dogmatem, ale zawsze istniał. * Ponadto chciałbym zwrócić uwagę, że w oficjalnym oświadczeniu Kościół katolicki poparł fakt, że przyszły mesjasz musiałby umrzeć, zanim zostałby uznany przez Kościół. (Jest o wiele bardziej praktyczny i łatwiejszy do opanowania, gdy rzeczy się poruszają) * Pod katedrą Notre Dame znaleziono słup morski przedstawiający Ajusza. Jest to charakterystyczne dzieło budowania duchowości w 4 fazach w towarzyszach służby. * Znane jest inne imię chrześcijańskiego Boga, które oznacza „podróż życia”, innymi słowy doczesną podróż życia, Kernunos jest także doczesnym bogiem krętej ścieżki życiowej historii każdego z nich. * Kościół chrześcijański nadawał rytm pracy i innym ludzkim zajęciom od 2000 lat dzięki czasowi, jaki zapewniały dzwonnice. To także jedna z twarzy kultu Kernunos-Chronos. Kernunos to drzewo-bóg czasu, który jest przedstawiany w formie duchowego drzewa, architektura kościołów imituje łuki utworzone przez splot pni i gałęzi, które skrywały galijskie ceremonie. Roślinne fryzy, które zdobią wejścia, są starożytnego pochodzenia, patrz monety galijskie. Nisze, w których kryją się statuetki, istniały w drzewach druidów, jest to sztuka abstrakcyjna. Wbrew pozorom ta strona nie jest antychrześcijańska, broni druidyzmu. Bóg Kernunos jest szlachetny dla Galów. Nazywano go „dis pater”, tym, który przekazuje swoją krew i swojego ducha. Pamięć religijną reprezentuje Donnat, jego przedstawicielem na ziemi jest byk na drzewie pod względem duchowym. Ale znajdujemy Kernunosa i byka wyrzeźbionego w pierwszych kościołach chrześcijańskich. Jego boska obecność w królestwie niebieskim znajduje odzwierciedlenie w konstelacjach. Nie można zaprzeczyć, że filozofowie galijscy są u źródeł kultu chrześcijańskiego. Po co wierzyć w synostwo, które w żaden sposób nie posiada tej doczesnej filozofii? Wydaje się prawdopodobne, że księża celtyccy lub masońscy byli współwinni tej orientacji kultu Ezusa. Co więcej, tylko celtyccy druidzi nie byli ścigani przez Rzymian, przynajmniej ci, którzy zaprzyjaźnili się z zainteresowanymi. Inną z tych orientacji chrześcijańskich jest fakt, że Kernunos jako główny bóg został zastąpiony przez Donna. Donn w świecie powyżej, Donnotarvos w świecie środka, Aiduos w świecie poniżej. Nowy Dis Pater, który w rzeczywistości ucieleśnia zachowanie pamięci o boskim królestwie. * Co więcej, w sprawach o duchu szczególnym należy zwrócić uwagę na jeszcze jedną rzecz: bardzo pobożny duch panujący w kościołach chrześcijańskich stanowi całkowitą paralelę z tym, który oznacza inskrypcje wotywne pozostawione przez kościoły galijskie.* Święta chrześcijańskie odbywają się dokładnie w tych samych terminach, co starożytne kulty galijskie. Oszałamiająca cenzura praktykowana przez chrześcijan w odniesieniu do wszystkiego, co dotyczy kultury galijskiej, jest wystarczająco wojownicza, by nie dostrzec w niej lęku przed ujrzeniem prawdy o chrześcijańskim pochodzeniu. Niektórzy posuwają się nawet tak daleko, że zaprzeczają istnieniu Wercyngetoryksa ........... to poważny lekarz! * Istnieje związek między dwunastoma apostołami a tęczą, to rozeta zdobi wiele kościołów. Jest to interpretacja kręgu czwartego, z której korzystali druidzi. (patrz rozdział Druidów pitagorejskich). * Mnie przekonało to zdanie wyryte w kamieniu w języku galijskim 2300 lat temu: „przez Ezusa, że pluję!”. Plucie i plucie było wciąż obecną w średniowieczu metodą na pozbycie się nastrojów, które uważano za odpowiedzialne za choroby… Aesus był więc bogiem uzdrawiającym, drwalem, a więc stolarzem… robi to przypomnieć ci kogoś? Nb2: wśród wszystkich mitycznych narzędzi znajduje się topór cieśli, budowniczego. Ten topór znajdziesz w depozytach w niektórych miejscach poświęconych kultowi galijskiemu. Znajdziesz go również w mozaikach sztuki abstrakcyjnej, galijskiej, wspaniałej, również w jedynych rękach Esusa. Znajdziesz go również wyryty jako znak oddania na jednym z filarów kamiennego kręgu stonehenge. To symbol producentów. Znajdziesz go na herbach z czasów średniowiecza, a także na odznakach i herbach Republiki Francuskiej w XXI wieku. „Istnieje tylko jedna prawdopodobna odpowiedź, która może odpowiedzieć na pytanie o obecność tej odznaki poza czasem w dość dobrze zdefiniowanym regionie, towarzyszach służby, w których pobliski organizm istniał już 4000 lat temu”. Wiemy, że przycinacz, który czyści pień może mieć tylko dwa profesjonalne korzenie: stolarzy przygotowujących pień lub ścinaczy drzew owocowych, którzy wybierają odpowiednie gałęzie i zrzucają nadwyżki. W obu przypadkach jest to preparat, który daje owoce przyszłości. Prosty, zabytkowy drwal zawsze przecina pień u podstawy, a następnie czyści pień. Ta siekiera na boskiej płaskorzeźbie jest święta i tylko stolarze używają jej do przycinania drzew, używają jej, aby drzewo rosło prosto i tworzyło przyszłą belkę. Krawiec rolniczy używa tylko wzoru, w którym piła i pedały są przygotowywane za pomocą haczyka. Jego główną funkcją jest więc stolarz, a przynajmniej ktoś, kto pracuje z drewnem. Konkluzja: Nazywa się Aesus, jest uzdrowicielem, stolarzem, jego podobiznę znaleziono w nawie katedry Notre Dame, ofiara Ezusa jest opisana siedząca, przywiązana do drzewa, to dużo jak na zbieg okoliczności, tym bardziej tak jak Aesus był znany w Galii od setek lat, ponieważ imię „Iesus” nie wydaje się należeć do żadnego plemienia żydowskiego, były też inne, jeśli nie. Termin jest wśród nich bardzo kontrowersyjny. Dlaczego to znane imię należące tylko do jednej osoby? I dlaczego był powszechnie używany w nazwiskach galijskich? Dziś nie jest już tajemnicą, że mity chrześcijańskie wywodzą się z opowieści galijskich, celtyckich, nordyckich...itd.. św. rachunki. W rzeczywistości to w Paryżu powstało chrześcijaństwo Lutetia. Dwa tysiące lat temu Rzymianie najechali Galów, poznali ten lud, który nie boi się śmierci. To dzięki Esusowi, boskości budowniczych, którzy uwiecznili ducha narodu poprzez jego najsolidniejsze konstrukcje. Była to wieczność duszy ludu, który reprezentował w swoich budowlach, deliberator, który nadal rzuca światło na wielotysiącletnią cywilizację, przygotowując drzewo, które da przyszłą konstrukcję. Rzymianie, widząc, że nie dojdą do końca z galijskim charakterem ukrzyżowanego Ezusa, ukrzyżowali boga, aby nasycić ich tym śmiertelnym strachem, przezwyciężyć ich. Czas mijał, zapomnieliśmy o prawdzie i dzisiaj ona powraca. Odkopaliśmy filar nautów, przedstawiający Esusa grabieżcę, który przygotowuje belkę, mistrza cieśli, który pracuje w prawdzie i sprawiedliwości, grabarz daje światło. Tak naprawdę myślę. Ale dlaczego przywódcy naszych krajów mieliby ukrywać przed nami taką tajemnicę? Ponieważ mesjanizm jest gwarancją przemiany cię w owce i dla nich zarządzanie jest bardziej praktyczne. To nawet nie pomyłka, to tylko jeszcze jedno kłamstwo. Żywisz się przyjściem hipotetycznego zbawiciela, podczas gdy on karmi się twoimi nadziejami. Łatwiej cię kosić, obskurantysta to drapieżnik. Nie możemy winić chrześcijan za to, że uwierzyli w to, co im powiedzieliśmy, zwłaszcza że chrześcijaństwo zostało narzucone mieczem, możemy ich winić za prowadzenie kampanii oczerniającej kulturę galijską, która trwała 2000 lat. „Prawda w obliczu świata” Nb: po wielu poszukiwaniach myślę, że w sytuacji słowa „Jezus” jest kilka tysiącleci tego, że thej oznaczało zmianę, zmartwychwstanie, dodanie, konstrukcję, także cięcie z przeszłością, c to znaczy, że „esus” znaczyło „zaawansowane”. Uderzenie siekiery w nieruchomym czasie. Zeus zachowywał się szokująco, Izyda trzymała się, widząc rzeźbę Jezusa szokuje, Aesus sprawia, że gałęzie spadają, uderzając w nie siekierą, uderzając wstrząsami. Ryba zaskakuje, gdy wyskoczy z wody. „Jezus” w języku magicznym oznacza zatem „co jest zasadą działania, szokujące, to jest właśnie zasada „ochotniczej służby”. Bóg Pasterz i ofiara z owiec. Opowieść, po prostu opowieść. narodziny religii. Dawno, dawno temu był sobie prosty człowiek, który był pasterzem. Ten nie był mistrzem niczego poza transhumancją swoich owiec. A potem pewnego dnia, po tysiącach kroków, zaczął się zastanawiać, dlaczego to robi Był Pasterzem, odpowiedzialnym za los owiec i od czasu do czasu składał w ofierze te istoty, które widział i które kochał, które chronił, aby móc się nimi żywić, żyć własnym życiem Był wyjątkowym bogiem swojej trzody, odpowiedzialnym za los każdego z nich. W tym momencie biedny haire stał się bogiem. Wyjątkowym i wszechmocnym bogiem. Nieludzka istota, która zabijała w imię swojej bezgranicznej Nieludzka istota, której mordercza egzystencja była konieczna do istnienia jego plemienia ..... Został przewodnikiem. Człowiek boży. Osoba religijna. Uwaga: ten pasterz to Kościół rzymskokatolicki, ten agniau ofiarowany niechętnie, to był Esus, a ta zakonnica to wszystkie inne owce, które przyjmują ofiarę jednej ze swoich, aby wyżywić Kościół. Nie ma czegoś takiego jak dobra religia. Wśród Galów przewodnikiem stada był walczący baran, protoplasta, obrońca, uzdrowiciel. Nigdy nie było pasterza, zanim Rzymianie potrzebowali ich do zniewolenia ludzi.